MAKAR SANKRANTI

Lieve allemaal,

Allereerst: bedankt voor alle leuke reacties! Het is echt heel fijn om deze te lezen op onze weblog!

Op dit moment zijn we in Varanasi maar we willen graag wat vertellen over een paar dagen terug in Jaipur.

MAKAR SANKRANTI

Afgelopen woensdag, 14 januari, heel Jaipur was versierd en twee keer zo druk (en misschien kun je die "d" wel weglaten want je kon eigenlijk niet normaal over straat). Het is Makar Sankranti, een belangrijke Hindoestaanse feestdag hier die in het teken staat van....
... vliegeren!

We logeren bij de Singh familie. Een middenklasse Indiase familie die vijf kamertjes in hun huis verhuren. Een beetje beduusd zitten we 's middags in hun binnentuintje. Jaipur ingaan is geen optie. We hebben net een paar uur geslenterd maar er zijn iets te veel mensen op een iets te klein oppervlakte. We horen geroep vanaf het dak waar de hele familie Singh zit, of we boven komen zitten. Na een doolhof van trappen staan we tussen de familie in. Het is hier feest! We kunnen over half Jaipur heen kijken en echt ieder gezin staat op het dak te
vliegeren. Het is net of je in de Kite Runner zit maar dit is echt en geen film. Iedereen is even enthousiast vliegers aan het hooghouden: kleine snoezige meisjes, stoere jongetjes, en ja... ook alle volwassen mannen nemen het vliegeren uiterst serieus. Gijs wordt als eerste een vlieger in de handen geduwd. En het valt nog best tegen zonder en zuchtje wind. Hoe
makkelijk het lijkt (alle jongetjes van rond de tien jaar zijn werkelijk steengoed) Gijs bakt er niks van. Ook ik mag het proberen en wonder boven wonder houd ik de vlieger langer dan 5 minuten in de lucht! Wat er voor zorgt dat Gijs en Andrew (= Amerikaanse jongen die ook het dak op is gesleurd) opeens nieuwe energie hebben om het nog eens te proberen.

Naast de kalfjes en hondjes doe ik ook een poging om de jongste telg van de familie Singh in mijn tas te proppen, wat een schattig mannetje is dat! Hij is helemaal blij wanneer hij onze camera ziet en wil poseren onder zijn parasol. Ik maak foto's maar hij lijkt niet tevreden. Hij trekt aan mijn shirt en wil dat ik er bij kom zitten. De vreugde is groot wanneer hij ons samen terug ziet op het display van de camera!

We krijgen allemaal lekkere hapjes aangeboden en zelfs biertjes (er zijn vele gradaties in hoe streng de regels binnen een geloof worden gevolgd). Mama Singh laat onze cultuurshock verdwijnen en steelt onze harten. Voor het eerst voelt India als thuis.

Liefs


ps: nog wat nieuwtjes (in 60 seconden zeg maar)

- We hebben nu eindelijk een guesthouse met een douche en een matras op het bed! Dus geen geflodder met bakjes water uit een emmer scheppen om te jezelf te wassen en ook geen houten planken met een stukje schuimrubber erop.
- Wat je altijd leest is waar: je kunt hier niet normaal over straat als Westerling. Je wordt voortdurend nagestaard (mensen zijn daar heel ongegeneerd in), als je ergens een
minuut stil staat , staan er zo 10 Indiase mensen om je heen geplakt: iedereen roept zijn vragen in het Hindi en een iemand vertaalt dat steeds in het Engels voor ons.
- Meest gestelde vragen: "Zijn jullie getrouwd?" Aan Gijs: "Geef je je vrouw wel genoeg te eten?" "Wat vind je mooi aan India?" (Zeer suggestief, en waag het niet iets negatiefs te zeggen..) Antwoorden respectievelijk: ja, ja, de Taj Mahal
- Een Indiase man had het duidelijk op mij voorzien en ging zelfs zo ver dat hij mij zijn gouden zegelring aanbod (Wat??).
- Aanbod vriendelijk afgewezen en gevlucht.