DALAI LAMA
Door: Lotte en Gijs
Blijf op de hoogte en volg Lotte en Gijs
11 September 2009 | India, New Delhi
Dit is dus ook India… Wat een verschil met wat we tot nu toe hebben gezien. Het vlakke droge landschap is ingeruild voor bergtoppen hoger dan 6000 meter, het Hindoeïsme voor het Boeddhisme, de drukte van de kleurrijke bazaars voor een onbeschrijfelijke stilte. We zijn in Ladakh, Nyerma om precies te zijn, samen met de gasten uit het guesthousje wat we runnen, 17 nonnen, twee honden en voor de rest helemaal niks. En dan zoek je toch de drukte op.... voor een heel speciaal evenement...
DE DALAI LAMA
Het is zeven uur ’s ochtends en nog ontzettend koud. De lucht is helder blauw dus ik prop toch nog gauw zonnebrand en een petje in mijn tas. Wanneer ik buiten mijn schoenen aantrek zie ik Namdrol, Chamba en de twee Tashi’s al ongeduldig op me wachten.
Het gonst al weken in Ladakh dat hij komt of moet ik zeggen dat Hij komt?! Maar vandaag is het zover, His Holiness of te wel de Dalai Lama is in Ladakh en geeft in het kleine dropje Choglamsar vier dagen achter elkaar lezingen.
Met z’n vijven verlaten we het veilige stille plekje tussen de bergen en lopen naar het smalle weggetje dat hier vol trots ‘main road’ wordt genoemd. Binnen vijf minuten komt er een bus aan rammelen, prop en prop vol. Voor ik het weet zit Chamba al op het dak van de bus. “Ik duw mezelf er nog wel bij in de bus”, roep ik nog. Maar ik zie de ogen van Namdrol, de enige niet-Ladakhi non, ze komt uit Brazilië, glinsteren: “Dit maak je thuis niet mee”. Ze heeft gelijk en ik klim ook op het dak. De twee oude Tashi’s zitten uiterst ontspannen terwijl we met 50 km per uur door de bergen rijden (en ja, dat lijkt dan heel erg snel te gaan!!). Ik, daarentegen, houd me met twee handen verstijfd vast aan de lage relingen terwijl ik om de paar minuten met mijn neus naar het dak van de bus moet om de laag hangende takken te ontwijken. Tashi Dolma doet me lachend na en zij en Tashi Dolka gieren het uit om mijn angstige gezicht met krampachtige ‘het gaat heel goed’-lach.
Na een half uur klim ik met trillende benen maar een zeer trots gevoel de bus af. We zijn beland tussen Lowlands-achtige taferelen. Tientallen uitpuilende bussen brengen mensen vanuit heel Ladakh, we schuifelen langzaam met de stroom mee richting ‘festival terrein’. Langs de kant van de weg verkopen lokale mensen abrikozen en water terwijl wij door mul zand en laagstaand water slenteren richting een hekwerk waar onze tassen gecontroleerd worden. Ik wordt zelfs gefouilleerd door één van de vrouwelijke bewakers. Ze giechelt ze hard dat ik me afvraag of dit de regels zijn of dat ze het op tv heeft gezien.
Op de grasvelden is het al druk. Het zal uiteindelijk volstromen met 20.000 mensen. Namdrol en ik duwen onszelf naar het ‘buitenlanders-veldje’ waar de Engelse vertaling uit de speakers schalt. Na drie kwartier horen we een auto, monniken en nonnen zingen, iedereen staat op. Daar is hij dan, de Dalai Lama. Ik ben geen Boeddhist, koester geen bijzondere gevoelens voor deze man maar toch voel ik het door mijn hele lichaam. Het is de sfeer, de waarderende blikken van al deze mensen, de overgave waarmee ze chanten. We luisteren zo aandachtig mogelijk naar de Engelse vertaling van de Dalai Lama’s lezing over compassie en liefde, afhankelijkheid en binding, over China en Tibet, over wetenschap, religie en filosofie. Het is nu bijna 40 graden Celsius en de zon is fel op 3500 meter hoogte. Gelukkig komen Ladakhi vrouwen in prachtige traditionele kleding langs met grote kannen thee. Wanneer ik een slok van de warme thee neem sputter mijn slokdarm tegen. Het is de traditionele zoute boter thee (maak je daar maar eens een voorstelling van). Namdrol ziet mijn vertrokken gezicht: “Denk niet aan thee maar aan soep, dan gaat het beter”. Het gaat beter maar niet van harte.
Na drie uur houdt His Holiness het voor gezien en lopen we terug naar de bussen. Wat een dag... morgen weer...
Juley en Liefs
Facts:
-Het guesthouse loopt erg goed deze zomer wat betekent dat we toch stiekem behoorlijk hard aan het werk zijn hier.
-Het koken voor soms wel 14 mensen gaat steeds beter, zelfs op twee gas-pitjes.
-De 17 nonnen zijn geweldig. Vijftien van hen zijn al behoorlijk oud (tot 87 jaar, wat ver boven de gemiddelde levensduur is hier in Ladakh) en zetten heel veel kopjes thee voor ons met nog meer koekjes.
-Bedankt voor alle felicitaties via weblog en email. Het was heel bijzonder om m’n verjaardag te vieren met de nonnen. Chocoladetaart blijkt het overal goed te doen.
-Gijs is helemaal op z’n plek hier en de nonnen zijn heel blij met hem. Als er zware gas-tanken moeten worden gesjouwd of emmers water bij de pomp moeten worden gehaald wordt er altijd om “Hijs” geroepen.
-We zitten nu al weer meer dan vijf weken in Nyerma. Acht oktober vliegen we weer richting Delhi....
xxx
DE DALAI LAMA
Het is zeven uur ’s ochtends en nog ontzettend koud. De lucht is helder blauw dus ik prop toch nog gauw zonnebrand en een petje in mijn tas. Wanneer ik buiten mijn schoenen aantrek zie ik Namdrol, Chamba en de twee Tashi’s al ongeduldig op me wachten.
Het gonst al weken in Ladakh dat hij komt of moet ik zeggen dat Hij komt?! Maar vandaag is het zover, His Holiness of te wel de Dalai Lama is in Ladakh en geeft in het kleine dropje Choglamsar vier dagen achter elkaar lezingen.
Met z’n vijven verlaten we het veilige stille plekje tussen de bergen en lopen naar het smalle weggetje dat hier vol trots ‘main road’ wordt genoemd. Binnen vijf minuten komt er een bus aan rammelen, prop en prop vol. Voor ik het weet zit Chamba al op het dak van de bus. “Ik duw mezelf er nog wel bij in de bus”, roep ik nog. Maar ik zie de ogen van Namdrol, de enige niet-Ladakhi non, ze komt uit Brazilië, glinsteren: “Dit maak je thuis niet mee”. Ze heeft gelijk en ik klim ook op het dak. De twee oude Tashi’s zitten uiterst ontspannen terwijl we met 50 km per uur door de bergen rijden (en ja, dat lijkt dan heel erg snel te gaan!!). Ik, daarentegen, houd me met twee handen verstijfd vast aan de lage relingen terwijl ik om de paar minuten met mijn neus naar het dak van de bus moet om de laag hangende takken te ontwijken. Tashi Dolma doet me lachend na en zij en Tashi Dolka gieren het uit om mijn angstige gezicht met krampachtige ‘het gaat heel goed’-lach.
Na een half uur klim ik met trillende benen maar een zeer trots gevoel de bus af. We zijn beland tussen Lowlands-achtige taferelen. Tientallen uitpuilende bussen brengen mensen vanuit heel Ladakh, we schuifelen langzaam met de stroom mee richting ‘festival terrein’. Langs de kant van de weg verkopen lokale mensen abrikozen en water terwijl wij door mul zand en laagstaand water slenteren richting een hekwerk waar onze tassen gecontroleerd worden. Ik wordt zelfs gefouilleerd door één van de vrouwelijke bewakers. Ze giechelt ze hard dat ik me afvraag of dit de regels zijn of dat ze het op tv heeft gezien.
Op de grasvelden is het al druk. Het zal uiteindelijk volstromen met 20.000 mensen. Namdrol en ik duwen onszelf naar het ‘buitenlanders-veldje’ waar de Engelse vertaling uit de speakers schalt. Na drie kwartier horen we een auto, monniken en nonnen zingen, iedereen staat op. Daar is hij dan, de Dalai Lama. Ik ben geen Boeddhist, koester geen bijzondere gevoelens voor deze man maar toch voel ik het door mijn hele lichaam. Het is de sfeer, de waarderende blikken van al deze mensen, de overgave waarmee ze chanten. We luisteren zo aandachtig mogelijk naar de Engelse vertaling van de Dalai Lama’s lezing over compassie en liefde, afhankelijkheid en binding, over China en Tibet, over wetenschap, religie en filosofie. Het is nu bijna 40 graden Celsius en de zon is fel op 3500 meter hoogte. Gelukkig komen Ladakhi vrouwen in prachtige traditionele kleding langs met grote kannen thee. Wanneer ik een slok van de warme thee neem sputter mijn slokdarm tegen. Het is de traditionele zoute boter thee (maak je daar maar eens een voorstelling van). Namdrol ziet mijn vertrokken gezicht: “Denk niet aan thee maar aan soep, dan gaat het beter”. Het gaat beter maar niet van harte.
Na drie uur houdt His Holiness het voor gezien en lopen we terug naar de bussen. Wat een dag... morgen weer...
Juley en Liefs
Facts:
-Het guesthouse loopt erg goed deze zomer wat betekent dat we toch stiekem behoorlijk hard aan het werk zijn hier.
-Het koken voor soms wel 14 mensen gaat steeds beter, zelfs op twee gas-pitjes.
-De 17 nonnen zijn geweldig. Vijftien van hen zijn al behoorlijk oud (tot 87 jaar, wat ver boven de gemiddelde levensduur is hier in Ladakh) en zetten heel veel kopjes thee voor ons met nog meer koekjes.
-Bedankt voor alle felicitaties via weblog en email. Het was heel bijzonder om m’n verjaardag te vieren met de nonnen. Chocoladetaart blijkt het overal goed te doen.
-Gijs is helemaal op z’n plek hier en de nonnen zijn heel blij met hem. Als er zware gas-tanken moeten worden gesjouwd of emmers water bij de pomp moeten worden gehaald wordt er altijd om “Hijs” geroepen.
-We zitten nu al weer meer dan vijf weken in Nyerma. Acht oktober vliegen we weer richting Delhi....
xxx
-
11 September 2009 - 06:28
Marcia:
Wow lijkt me echt heel heel bijzonder om de dalai lama te zien, dit maak je inderdaad nooit meer mee. Dus geniet van alles en sta vaak een momentje stil om echt te beseffen waar je bent en wat je doet. Veel liefs -
11 September 2009 - 07:49
Louise:
Dat wordt een nog grotere cultuurshock als je terug bent in Delhi, dan dat je in januari voor het eerst arriveerde!!! be prepaired. Als je de bergen uit rijdt, heb je meteen heimwee. Dus ook mijn advies, geniet van iedere seconde. Laat de omgeving in je lijf doordringen, zodat je altijd en overal je ogen kan dichtdoen en je weer in laddakh bent. Dit is echt bijzonder (en bijzonder verslavend, sorry voor de late waarschuwing). -
11 September 2009 - 08:45
Janna:
Tja, weer een verhaal waar ik me vanuit mn werkkamertje in NL niet veel bij voor kan stellen, maar dat me toch even meeneemt naar jullie.
Ik hoop, en denk, dat het goed met jullie gaat. Fijn dat jullie van alles zo intens genieten!
Dikke kus. -
11 September 2009 - 10:58
Nienke:
Gijs, wat is er met je krullen gebeurd???? Stijl haar.....? -
11 September 2009 - 11:49
Marleen:
Heej Gijs en Lotte,
Wat leuk om te weten waar jullie nu zitten en wat je allemaal beleven daar in Ladakh! Ook echt mooi om de Dalai Lama eens in het echt te hebben gezien. Nog gefeliciteerd met je verjaardag Lotte! Haha, zal inderdaad wel anders zijn het vieren van je verjaardag daar, maar wel bijzonder. Marianne en ik kijken er al naar uit wanneer je terugkomt Lotte, dan kunnen we eindelijk weer eens met z'n 3en chocoladefonduen ;). Geniet nog van jullie tijd daar en hopelijk tot over een paar maanden!
Groetjes Marleen -
11 September 2009 - 12:08
Trees En Henk:
Nog gefeliciteerd met je verjaardag Lotte
Veel liefs van ons ook voor Gijs. -
11 September 2009 - 13:38
Mama:
fijn dat jullie zoveel bijzondere dingen meemaken.
Nog 108 dagen. Djuléé
Je ziet dat we ook al wat indiaas beheersen
kus -
11 September 2009 - 13:56
Jan En Hannie Spanje:
Super weer wat van jullie te lezen. Het blijft bijzonder, het blijft boeien, en pfffff het blijft elke dag even kijken of er alweer zo´n boeiend verhaal van jullie is.
Geniet van jullie tijd daar!!! -
11 September 2009 - 15:59
Anke:
Wauw! Dit is echt een verhaal waar ik jaloers op kan worden. Zo'n guesthouse in de bergen lijkt me echt geweldig en het lijkt me erg bijzonder de Dalai Lama te zien en horen.
Blijf genieten!
Liefs, Anke -
11 September 2009 - 17:43
Bouk, GJ En Sil:
Wat een geweldig verhaal weer! En zo mooi geschreven, lijkt net of ik er een beetje bij ben... Wat ontzettend stoer dat jullie de Dalai Lama gezien hebben, moet wel een heel bijzonder gevoel geven... Ik kan niet ontkennen dat ik jaloers word als ik jullie verhalen lees, maar ik blijf het wel heel stoer vinden dat jullie de stap genomen hebben om deze reis ook echt te maken. Voor veel mensen blijft het toch een beetje bij dagdromen. Geniet van de komende 108 dagen, liefs G-J, Bouk en Sil -
12 September 2009 - 13:18
Gien En Bert:
Zo zie je maar dat het niet zo veel uitmaakt wie er optreed. Het gaat om de sfeer dus. Leven zo makkelijk met jullie mee, zeker door de mooi geschreven verslagen.Ook van ons zoenen voor je verjaardag en doe er voor Gijs dan ook maar 1.
Nog heel veel plezier ge-wenst. Gien en Bert -
13 September 2009 - 10:08
Tineke En Peter :
hartstikke leuk verslag we hebben er erg om gelachen ook oma. is het eten daar erg lekker, eten ze ook veel vis. kun je s'nachts goed slapen of zijn er veel muggen.leuke foto's we wensen jullie nog veel plezier vele groetjes van ons oma en jan en tot wederhoren -
13 September 2009 - 10:21
Erdkampjes:
Haaaaj,
Sorry berichtje gemist! Ontzettend gefeliciteerd met je verjaardag Lotte! Het is nog steeds een genot om jullie verhalen te lezen, je kan je echt een verbeelding maken.. Maar die zal nooit als in het echt zijn! nog veel plezier met jullie 109 dagen!! Liefs Jack, Anna, Raoul, Youk en Puck -
13 September 2009 - 19:33
Mirjam:
he hallo,
ja, nog van harte met je verjaardag, geloof meteen dat het bijzonder is het daar te vieren. Volgens mij hebben jullie het geweldig daar, en de Dalai lama, da's wel heel bijzonder (op de bus trouwens ook! haha). Geniet nog verder de komende maanden, we horen altijd graag van jullie mooie belevenissen, het lijkt me echt (over)geweldig(end), echt gaaf. Tot later! (we hebben nog 106 dagen om de selectie foto's van Marcia te bekijken, daarna wil ik heel graag die van jullie zien!)
p.s. waar zijn je krullen gebleven gijs?
liefs uit eindhoven,
Pat, Mir, Jan, Sof en Joep -
15 September 2009 - 11:04
Sander:
Gijsje, wat is er met je krullen gebeurd? Verkeerde shampoo gebruikt? :) Leuk om weer een verhaal te lezen en de Dalai Lama, Wow. Geniet ze nog de komende maanden.
Met Evi en Noël ook alles goed. Ze is altijd vrolijk, huilt bijna niet en ontwikkeld zich goed. kan niet beter.
ps: de auto is verkocht. Was te duur om hem te repareren en hij stond al vanaf januari stil met doorlopende verzekering.
Groetjes Sander -
15 September 2009 - 12:33
Jacoline:
Leuk om weer een verhaal van jullie te lezen! Ik ben stik jaloers nu ik weer 'vast' zit en nijmegen en aan het werk moet.
groetjes en nog heel veel plezier! -
29 September 2009 - 19:55
Irene:
Als ik het goed begrijp kan Lowlands dus veel goedkoper en is zoute boter thee een trendy drankje. Irene -
30 September 2009 - 13:26
Edgar B.:
Hoi Lotte en Gijs,
Jullie zitten regelmatig in een internetcafé, ik ben dat nu ook maar eens gaan doen!
Ik zit nu al twee middagen in de centrale bib. van Tilburg om al jullie verslagen te lezen, en om de foto's en reacties van de afgelopen maanden te bekijken.
Het is toch wel heel leuk om te lezen wat jullie allemaal hebben meegemaakt de afgelopen tijd, en om te zien hoeveel mensen op afstand met jullie meeleven.
Veel plezier met de rest van jullie periode in India, en veel succes met jullie werkzaamheden.
Groetjes, Edgar. -
03 Oktober 2009 - 08:27
Jack En Anna:
van je PEEToom moet je het hebben ben je jarig wordt je gewoon vergeten. Ik maak een diepe buiging en oprechte excuses. Alsnog van harte gefeliciteerd dus.
Alles zo volgend in het gezellige Elburg am See probeer ik me voor te stellen hoe groot het contrast is als jullie weer hier zijn. Het dagelijks leed is niet meer dan ministers die stukken lekken en hun mond voorbij praten of het weer dat net niet goed is. Jullie maken, heb ik het gevoel, net iets meer mee.
Ik eindelijk mijn e-mail adres aangepast dus wordt nu weer rechtstreeks en niet door de kids op de hoogte gehouden.
Heel veel wijsheid sterkte en natuurlijk ook plezier.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
